Dwór modrzewiowy w Osieku, wzniesiony ok. 1780 r. przez Marcellego Bacciarellego. Budynek jest jednokondygnacyjny, usytuowany na rzucie prostokąta, z gankiem od północy i werandą od południa. Elewacja północna 5-cio osiowa, południowa 7-mio osiowa. Dach jest dwuspadowy. Dwór uzupełniała zabudowa gospodarcza folwarku, z której do dzisiaj pozostały obora i piwnica. Otoczenie zabudowy stanowi rozległy park.
Dwór wpisany został do rejestru zabytków decyzją nr 470 w dniu 01.12.1977 r.
Park dworski w Osieku, Powierzchnia parku wynosi ok. 7,5 ha, w tym 0,60 ha to wody. Prawdopodobnie urządziła go na początku XX w., ostatnia przed II wojną światową, właścicielka Osieka – Janina Grabińska. Dziś park jest bardzo zniszczonym obiektem. Z dawnego założenia parku krajobrazowego zostało kilkanaście starych drzew, wśród nich: białodrzew, świerki, wiązy, fragmenty alei grabowej oraz stary zniszczony sad (usytuowany od strony południowej). Pozostałe drzewa i krzewy to samosiewy. Teren parku przecinają liczne rowy odwadniające. Dwór stoi pośrodku parku; prowadzi do niego długi wjazd od strony północnej. Część południowo-zachodnią parku zajmuje las łęgowy, głównie z jesionami i topolami białymi. Biegnąca od dworu, w kierunku wschodnim, aleja grabowa prowadzi do stawu otoczonego starymi wiązami, jesionami, wierzbami i olszami. Północna część parku praktycznie dziś już nie istnieje; zlokalizowane są tutaj budynki: szkoły i remizy strażackiej oraz boisko sportowe, a część gdzie kiedyś były zabudowania folwarczne – porasta pastwisko.
Park dworski wpisany do rejestru zabytków w dniu 26.07.1980 r. pod numerem 546.